Η Ν. Βύσσα, η ιστορική κωμόπολη της Θράκης, μέρα με την ημέρα σβήνει σαν το κερί, γεράζει καθημερινά. Βλέπει τους ανθρώπους της να χάνονται.
Το πένθιμο χτύπημα της καμπάνας είναι σε καθημερινή βάση, μερικές μάλιστα φορές και δυο τρεις φορές. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι , γνωστοί μας και αγαπημένοι, δεν εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, δεν τους χάσαμε, δεν του
θρηνήσαμε!
Μαζί με τους ανθρώπους χάνουμε ή χάσαμε και άψυχα αντικείμενα, που όμως τα αγαπούμε και τα νοσταλγούμε, γιατί ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με την καθημερινή ζωή ή και με τα οικεία και αγαπητά μας πρόσωπα. ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ (Φωτογραφίες)
