Κάλαντα του Λαζάρου – Πού ‘σαι Λάζαρε.

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεωρείται η «πρώτη γεύση» της Μεγάλης Εβδομάδας. Μέρα νίκης της ζωής επί του θανάτου.

Μέρα χαράς που προ οικονομεί τη λύπη της Μεγάλης Εβδομάδας και
της Ανάστασης που ακολουθεί. Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι μια γιορτή ιδιαίτερα προσφιλής στον ελληνικό λαό. Από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη πολλά έθιμα τιμούσαν την λαμπρή αυτή μέρα.

Κάλαντα του Λαζάρου – Πού ‘σαι Λάζαρε. Πασχα – Ήθη και Έθιμα

Πιο διαδεδομένο έθιμο για το Σάββατο του Λαζάρου είναι τα «κάλαντα του Λαζάρου». Τα κάλαντα ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία υπόθεση με τις μικρές «Λαζαρίνες» να τραγουδούν και να αναγέλλουν τη χαρμόσυνη εορτή.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια με τα οποία στόλιζαν μικρά καλαθάκια. Φορώντας ειδικές στολές, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Τα έθιμα του Λαζάρου ιδίως κατά την Τουρκοκρατία είχαν κοινωνική σκοπιμότητα αφού έτσι οι κοπέλες μπορούσαν να βρεθούν εκτός σπιτιού και να γνωρίσουν αγόρια προκειμένου να ακολουθήσουν αρραβωνιάσματα και γάμοι.

Κάλαντα του Λαζάρου – στίχοι

Που ‘σαι Λάζαρε που είναι η φωνή σου,

που σε γύρευε η μάνα κι αδερφή σου.

Ήμουνα στη γη στη γη βαθιά χωμένος,

κι από τους εχθρούς εχθρούς βαλαντωμένος.

Βάγια βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρια των κολιών,

και την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ αρνί.