Μήπως «φοράει και παντελόνια»;
«Είμαι της αντρίκιας σχολής» εκστόμισε ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς από το βήμα της Βουλής. Μήπως «φοράει και παντελόνια»;
Λίγα λεπτά αργότερα απηύθυνε και ένα ρατσιστικό ντελίριο χρησιμοποιώντας τον όρο «λαθρομετανάστες» που γέμισαν την Αθήνα,
παρουσιάζοντάς τους ως κακοποιούς.
Η χρήση των όρων αυτών σκόπευε από τη μία στην ανέγερση ρατσιστικών και φοβικών ιδεοληψιών, κι από την άλλη στην προσπάθεια ενίσχυσης των επιχειρημάτων του πως μιλά ευθέως «ωσάν άντρας», σταράτα, και δεν κρύβεται. Κι όλα αυτά από το βήμα της Βουλής.
Ένας λόγος, ο οποίος μας επιστρέφει δεκαετίες πίσω, θυμίζοντας μαύρες εποχές σεξιστικών διακρίσεων μεταξύ των φύλων και την κυριαρχία του πατριαρχισμού και φαλοκρατισμού. Ένας λόγος όμως, ο οποίος όπως φαίνεται, αλλά και βιώνεται, ενυπάρχει και συντηρείται ακόμα στην ελληνική κοινωνία.
Οι λέξεις ωστόσο, δεν είναι ποτέ τόσο αθώες. Η γλώσσα παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ατομικής, αλλά κυρίως της κοινωνικής ταυτότητας των ατόμων και η αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ της γλώσσας και των κοινωνικών συμπεριφορών είναι δομική και ιδιαιτέρως σημαντική. Η λειτουργία της γλώσσας άλλωστε είναι διττή, καθώς όχι μόνο αντικατοπτρίζει κοινωνικές συμπεριφορές και πρότυπα, αλλά συγχρόνως τα συγκροτεί, τα δημιουργεί.
Μέσα από τη γλώσσα δημιουργούνται και αντικατοπτρίζονται οι σχέσεις εξουσίας, είτε μεταξύ των τάξεων, είτε μεταξύ των φύλων ή και των φυλών, είτε και μεταξύ των υποκειμένων σε μία οικογενειακή ή επαγγελματική σχέση. Μέσα από τη γλώσσα διαγράφεται ο τρόπος που ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του μέσα στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και τον ρόλο των υπόλοιπων κοινωνικών υποκειμένων.
Έτσι λοιπόν, «η αντρίκια σχολή» κάποτε δήλωνε την εξουσιαστική σχέση μεταξύ αντρικού και γυναικείου φύλου σε πατριαρχικές κοινωνίες, προσάπτοντας στο αρσενικό γένος όλα τα θετικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Ευθύτητα, ρώμη, ντομπροσύνη, ευφυΐα, θάρρος και κυρίως εξουσία.
Σε μία σύγχρονη δυτική κοινωνία όμως, όπου η ισότητα των φύλων είναι πλέον συνταγματικά και δικαιωματικά κατοχυρωμένη, με έντονη τη χειραφέτηση των γυναικών, φράσεις όπως οι προαναφερόμενες, θεωρούνται εξόχως ντροπιαστικές, αντικοινωνικές, προσβλητικές, αντιδημοκρατικές και κυρίως ρατσιστικές.
Ο σεξισμός, είναι μία άλλη έκφραση του ρατσισμού και κατ’ επέκταση του φασισμού.
Με δύο και μόνο φράσεις λοιπόν, του κ. Σαμαρά μπορούμε να περιγράψουμε όχι μόνο το προφίλ του, αλλά και τη δομή της σκέψης του και κυρίως τον τρόπο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται τη θέση του στην κοινωνία, αλλά και τη θέση των άλλων απέναντί του. Εν τέλει με τέσσερις λεξούλες, που έγδαραν πολλές αξίες, μας φανέρωσε πως γι’ αυτόν οι γυναίκες βρίσκονται σε κατώτερη κοινωνική θέση, ενώ σε χειρότερη βρίσκονται οι μετανάστες.
Μεγεθύνοντας την εικόνα δε, μην ξεχνάμε πως ο εν λόγω κύριος προΐσταται ενός κόμματος, μίας κοινοβουλευτικής ομάδας , εκπροσωπώντας και εκφράζοντας την πολιτική σκέψη και τη θέαση μίας παράταξης. Μία πολιτική παράταξη, η οποία χρησιμοποιεί, δομείται και αναπαράγει τη συγκεκριμένη εξουσιαστική, σεξιστική γλώσσα, αναπαράγοντας κοινωνικά πρότυπα, δομές και κυρίως σχέσεις εξουσίας μεταξύ των φύλων και των φυλών.
«Φορώντας παντελόνια», λοιπόν, ο κ. Σαμαράς και τα μέλη της συντηρητικής παράταξης θα πρέπει να ξανασκεφτούν αν η «αντρίκια σχολή» έχει καταρρεύσει λόγω των «καιρικών» φαινομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου